Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

«Ω γλυκύ μου έαρ»

ΧΡΙΣΤΕ μου όσο και να ψάξω, «μέσα» μου αλλά κι΄«έξω» μου, τελικά ΔΕΝ μπορώ να καταλάβω ποιος ΑΚΡΙΒΩΣ ήσουνα!!!
Ένα παράξενο-ανεξήγητο μυστήριο είναι η ύπαρξή ΣΟΥ!!!
Πιστεύω πως για πολλά χρόνια ακόμα ΑΥΤΟΙ που «νοιάζονται» που ΣΕ πιστεύουν θα προσπαθούν, θα «κουράζονται» να σε «τοποθετήσουν» ΟΠΟΥ ΣΟΥ...«πρέπει»!!!
ΑΥΤΗ είναι η μοίρα του άγνωστου υπερφυσικού ΣΟΥ στοιχείου ΠΕΡΑΝ του ανθρώπινου.
Πάνω από 2000 χρόνια στη Γη, ένα μέρος του κόσμου της ζει και πορεύεται κατά τις «επιταγές» και τη διδασκαλία ΣΟΥ που ΟΛΑ συνοψίζονται και καταλήγουν σε μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ λέξη-έννοια: «ΑΓΑΠΗ».
Στο «ποίημα» που έγραψε η μικρή ΣΟΥ ζωή υπάρχουν ΟΛΑ. Υπάρχουν ΟΛΑ όσα του «πρέπει» ο άνθρωπος για να νιώσει άνθρωπος.
Μερικά απ' αυτά είναι: η φιλοσοφία, η μεταφυσική, η αγάπη, η αδελφοσύνη, η πόρνη, ο ψαράς, ο μεγαλοπαπάς, ο κατακτητής, η προδοσία, το μαρτύριο και πάνω απ΄όλα ο ΛΑΟΣ. Ένας ΛΑΟΣ που σε πίστεψε, που σε «δέχτηκε» που ΣΕ πήρε απ΄τον θρίαμβο και ΣΕ έστειλε στη σταύρωση. Ένα ΛΑΟ που, ανά τους αιώνες, ποδηγετείται, σέρνεται απ΄το εκάστοτε «σύστημα», οδηγούμενος ΠΑΝΤΑ απ΄τους πανέξυπνους και σκοτεινούς εξουσιαστές του ΙΔΙΟΥ διαχρονικού «συστήματος»
ΟΜΩΣ Χριστέ μου, όταν σε λίγες μέρες, κάποιο βράδυ θα «κατέβεις» και πάλι ανάμεσά μας για την ετήσια «παρουσία» ΣΟΥ, μπορώ να σου εξομολογηθώ πως αδιαφορώ για το τι λένε οι κακόβουλοι ζηλωτές ΣΟΥ.
Εγώ κρατώ μέσα μου ΑΥΤΑ που μ΄«άφησε» η κυρά Μάνθα, η συγχωρημένη πια μάνα μου, η χωριάτισσα, η αγνή, η «αγαθή». ΕΚΕΙΝΗ που μ΄έμαθε κάθε Μεγάλη Παρασκευή να ψάλλω, για ΜΕΝΑ, το «ω γλυκύ μου έαρ». Εγώ «κρατώ» μέσα μου την αγάπη μου στο παράξενο-ήρεμο-τρυφερό ΣΟΥ πρόσωπο, τα ζεστά ΣΟΥ και τόσο ανθρώπινα λόγια ΣΟΥ, το πέρασμά ΣΟΥ απ΄το « πλάι» της ζωής , το «μαρτύριο» ΣΟΥ, τον «θάνατό» ΣΟΥ, την «ανάστασή» ΣΟΥ.
ΑΥΤΑ «κρατώ», ως έχω δικαίωμα, και μέσα στο υπέροχο και τρυφερό ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου που έρχεται θα ΣΕ συνοδεύσω ταπεινά στο μεγάλο ΣΟΥ δρώμενο!!!
Τίποτε άλλο ΚΥΡΙΕ και άσε εμένα να ΣΕ πιστεύω με το δικό μου τρόπο.
Πέρα απ΄τα αργυρώνυμα «ιερατεία» και τις ΠΟΤΑΠΕΣ προσφωνήσεις που συνηθίζουν μεταξύ τους οι «ΜΙΚΡΟΙ» αυτοί άνθρωποι με τα «ιερά» άμφια: «ΑΓΙΕ»!!!
Νιώθω την ανάγκη να πω ένα ευχαριστώ για ό,τι άκουσα από ΣΕΝΑ και σ΄ευχαριστώ για ό,τι κράτησα απ΄αυτά που άκουσα!!!

Καϋμενάκης Γιάννης


Δεν υπάρχουν σχόλια: